اگر اعتقاد قلبی و حقیقی اموزش و پرورش در نزد مسولان این تصاویر است چرا اموزش و پرورش نتوانسته وزن شان و جایگاه واقعی خود را پیدا کند ؟ چرا معلمها هرروز بیشتر از دیروز شان و منزلت خود و دانش را از دست رفته می بینند؟ چرا همچنان اموزش و پرورش برای چندمین سال پیاپی مهرش را بدون وزیر اغاز می کند؟  استفاده ابزاری وبی برنامگی در اموزش و پرورش تاکی؟ جای برنامه و راهبرد ونقشه راه در این اقدامات نمادین کجاست؟